De laatste jaren verandert er veel op het gebied van erfgoed en ruimtelijk kwaliteitsbeleid. Op grond van de veranderende wet- en regelgeving wordt ruimtelijk beleid steeds meer geïntegreerd en verschuift de focus van object- naar gebieds- en ontwikkelings-gericht. Erfgoed wordt ondermeer geborgd via de cultuurhistorische paragraaf in het bestemmingsplan. Maar bovenal: gemeenten krijgen het primaat. Daardoor is maatwerk nodig, dat is toegesneden op de lokale situatie en de gemeentelijke wensen en ambities.
Marijke Beek is betrokken geweest bij het vormgeven van het ruimtelijk kwaliteitsbeleid door de publicatie Naar een gemeentelijke welstandsnota met José van Campen in 2000, beter bekend als de Modelnota welstand. Dat voorbeeld vond overal navolging.
De Modelnota leidde tot opdrachten voor een heel aantal gemeentelijke welstandsnota’s – vaak samen met andere disciplines.
Wat erfgoed betreft is de publicatie Atlas van beschermde gezichten in Noord-Holland te zien als een pleidooi voor gebiedsgericht erfgoedbeleid. Voor twee van de daarin beschreven beschermde gezichten is op verzoek van de gemeente een uitwerking gemaakt: één in droogmakerij de Schermer en een over de borging van cultuurhistorie in het bestemmingsplan voor het beschermd dorpsgezicht van Twisk.